www.30.fora.pl

kasiek66

Ostatnie wydarzenia mojego zycia spowodowaly ze coraz czesciej robie w przyslowiowe gacie. Z byle powodu.
Czego boje sie dzis? Boje sie jutrzejszej eskapady mojego syna na osiemnastke kolegi. Maja sie przemieszczac autami na jakas wies pod Sokolowem Podlaskim. Powrot w niedziele.
Jeszcze miesiac temu nie robilabym larum. Ale w tym miesiacu odbyl sie pogrzeb trojki mlodych ludzi (dwaj chlopcy to koledzy Jedrka) ktorzy zgineli w aucie, jadac zupelnie trzezwi. Cala zaprzyjazniona trojke pochowali rodzice w jednym grobie. Ech zycie- gasnie nim sie czlowiek zorientuje.

Mysle tak sobie czy kiedys tez tak sie balam. Czy kazdy jeden wyjazd chlopakow tak mnie rozstrajal.

Czego sie boicie i jak dajecie sobie rade z tymi lekami?
Nie chce zameczyc swoich wlasnych dzieci

Migotka

Zaczęłam się bać gdy urodziłam Czarodzieja...i ten strach w mniejszym lub większym (zalezy od okoliczności) natężeniu powraca często...
i objawia się rozmaicie, troską o swoje bezpieczeństwo, bo jakby mnie brakło to dziecko sierota... ryzyko już nie było takie beztroskie i zabawne...
o zdrowie potwora...
o Luxusa, bo zarówno pracę jak i hobby rozmaite ma niebezpieczne...

dzieci mam jeszcze wprawdzie nie znikające na całe noce czy dni, pomijając chwile kiedy są na jakimś harcerskim wypadzie, wtedy zresztą mam takie złudne wrażenie, że są pod opieką...wiadomo, że dla dzieciaka ominąć taką opiekę to pryszcz...ale zawsze...
Natomiast raz nie pozwoliłam dziecku jechać na szkolną wycieczkę , na którą jechało kilku szkolnych bandytów...
I rzeczywiście był wypadek na tym wyjeździe... dzięki Bogu nic poważnego...
ale instynkt zadziałał...
chwilowo opieram się na instynkcie, wiadomo, do pierwszej porażki...oby nigdy nie nastapiła...

Jayin

ja dopiero zaczynam przygodę ze strachem.

tak sobie myślę, że u mnie najbardziej związany jest z irracjonalnym przeświadczeniem, że najbezpieczniej jest dziecku tylko przy mnie i kiedy mam ją przy sobie, wtedy jestem w stanie zaradzić wszystkiemu złemu.

strach dopada - mniejszy lub większy - gdy jej nie mam obok siebie.
może dlatego, że wtedy nie jestem w stanie niczego zrobić "w razie W"... Anxious

mówią, że tak już jest przez całe życie. od chwili, kiedy zostanie się rodzicem.

Trochę przerażająca wizja... d'oh!

fedrus

kasiek66

Nie miałam nigdy takich nadopiekunczych naleciałosci. Chłopcy od poczatku byli tak samo pielegnowani przeze mnie i przez Darsona. To było wygodne , zwłaszcza jak wracał do domu a Marcel wołał - Tata i juz niczego nie mogłam przy nim zrobic (właczni z wyjmowaniem kupska z pieluchy) Mr. Green

Bardzo wczesnie wynajmowałam opiekunki zeby moc wychodzic wieczorem z mezem do kina czy na jakis potanc. Dzieci bardzo wczesnie wyjezdzały na obozy sportowe (zwykle byli najmłodszymi uczestnikami)
I wszystko było dobrze do tego nieszczesnego kwietnia.

Jayin

mi już ta "nadopiekuńczość" mija.
ale, uwierzcie, jak miałam pierwszy raz zostawić Basię z moją mamą (bo z kimś obcym to wtedy było nie do pomyślenia... Anxious

teraz szukam niani, ale to inny temat

- to miałam taki nerw wewnętrzny i niepokój, że całą drogę w PKP myślałam, jaka to ze mnie wyrodna matka, co dziecko zostawia i że na pewno małej będzie źle i coś się stanie - zachoruje, albo co... (tak jakby moja obecność coś zmieniła w takim wypadku, taaa... Anxious

) i wydzwaniałam do domu pytać co się dzieje.

oczywiście nic się nie działo.

tylko ja taka nadopiekuńczo-nadwrażliwa byłam.
dzisiaj już mniej.
ale nadal... Brick wall

Jayin

Kasztanka

kasiek66

Wrocił cały i szczesliwy
Opalony nieprzyzwoicie Not talking

(zazdraszczam)
I nie bede komentowac ze moczył dupsko w jeziorze - bo nawet nie pytałam jaka temp wody była

Jayin

kewa

Może tutaj? Szukałam dziś odpowiedniego zdjęcia na prezentację i wkleiłam jedno na czarne tło i wtedy... ukazał się duch. Zdjęcie było robione w dawnym klasztorze w katedrze we Wrocławiu podczas kursu organizowanego przez EFS. Obok mojej jest twarz młodego mężczyzny: ma nos, oczy, usta...

Oceńcie sami, chociaż, gdy wgrałam zrobiło się zbyt ciemne i widać jakby mniej. Mam tylko nadzieję, że to mój osobisty dobry anioł stróż

[link widoczny dla zalogowanych]

letnisztorm

bardziej na diabełka mi wygląda Think

fedrus

Kewo... ja Cię proszę zlikwiduj czarną obwódkę! Wygląda jak zdjęcie do wspomnienia pośmiertnego

kewa

fedrus

Kewo za Tobą jest okno w którym odbił się fotograf, lub ktoś stojący obok fotografa.

kewa

Serio? A latarnia się tam odbija, ale może w oknie faktycznie, nie pamiętam dokładnie gdzie stałam. Ufff... ja tam w duchy i siły nadprzyrodzone nie wierzę, ale... Chytry

Migotka

O! Licho... Hyhy

żartuję, mały format, czernidło... ja słabo widzę...
te rózki jakby lekko niedopracowane... Twisted Evil

nawiasem mówiąc ładnie Ci ... z Nim... Mr. Green

kewa

Nie uspokoiłaś mnie Migotko Not talking

Czy tam było okno? d'oh!

Migotka

Nie, no.... po co duchowi okno?
astralnie się może ukazywać...

Astralne istoty

Astralny wymiar zawiera szeroki wybór tego, co można by nazwać niefizyczymi, subtelnymi formami życia; lub jak zręcznie nazywał je Carlos Castaneda nieorganicznymi istotami. Niektóre z nich posiadają pozytywną naturę (są miłe), a inne wydają się posiadać naturę negatywną. Ich poziom inteligencji znacznie się różni. Ogromna większość wydaje się kierować własnymi prawami, np. skłonnością do trzymania się razem i ogólnie brakiem sympatii dla kłopotliwych, przeszkadzających im istot. Nie licząc istot wysokiego poziomu, takich jak: półbogowie, aniołowie, duchy mistrzów, które w swym zakresie mogą być od przyjaznych i pomocnych, poprzez okazjonalnie pomocne, żartobliwe, obojętne, psotne, do złośliwych, wręcz paskudnych i złych.

[link widoczny dla zalogowanych]

Jayin

wiecie, bo to jest tak... jeśli się w coś wierzy, to się podświadomie tego szuka w jakichś zjawiskach. i jeśli się chce coś zobaczyć, to się zobaczy...